تولید موتورهای باکیفیت و مطابق با استانداردهای جهانی، یکی از الزامات تعریف‌شده برای خودروسازان با هدف ارتقای صنعت خودرو به حساب می‌آید. ولی آیا تمرکز روی ساخت موتورهای باکیفیت و تولید پیشرانه با استاندارد یورو ۶ برای کاهش آلایندگی کافی است؟
اثربخشی موتورهای یورو ۶ در زمینه آلایندگی، تنها زمانی مشخص می‌شود که بنزین به عنوان سوخت اصلی خودروها، از کیفیت بالایی برخوردار باشد. متأسفانه کیفیت سوخت تولیدی در پالایشگاه‌های کشور کمتر از استاندارد یورو ۳ بوده و عدد اکتان پایین آن‌ها موجب آسیب به پیشرانه‌های پیشرفته‌ای همچون توربوشارژ می‌شود. در چنین وضعیتی، تولید موتور با استاندارد یورو ۶ چندان معقولانه به نظر نمی‌رسد، چرا سوخت بی‌کیفیت، اثربخشی و کارایی این موتور را به شدت پایین می‌آورد. بنابراین اولویت با بهبود کیفیت سوخت است.
تولید پیشرانه با استاندارد یورو ۶ همچنین دشواری‌هایی برای خودروسازان به همراه دارد. صرف‌نظر از عدم اثربخشی، تولید این نوع موتور به زمان و هزینه بسیاری احتیاج دارد که فرایند عرضه خودرو و نهایتا تحویل آن به مشتری را طولانی‌تر می‌کند. از همه مهم‌تر، قیمت خودرو به واسطه موتورهای پیشرفته و جدیدتر افزایش می‌یابد و به دلیل اصرار دولت بر سیاست قیمت‌گذاری دستوری، زیاندهی خودروسازان بیشتر می‌شود. طرف دیگر معامله، یعنی خریداران نیز رضایت چندانی از افزایش قیمت خودرو نخواهند داشت، آن هم خودرویی که سوخت بی‌کیفیت مصرفی در مدت‌زمان کوتاهی موجب خرابی موتور آن می‌شود!
بنابراین ساخت پیشرانه با استاندارد یورو ۶ تنها به‌شرط بهبود کیفیت بنزین توجیه‌پذیر است. ارتقای کیفیت سوخت مصرفی کشور، الزامی است که پیش از بهبود پیشرانه و قطعات خودرو، در پالایشگاه‌ها و واحدهای تولید سوخت باید به آن رسیدگی شود. هر زمان که کیفیت بنزین از یورو ۳ به سطح قابل قبولی برای موتورهای پیشرفته رسید، می‌توان از خودروساز انتظار داشت تا با صرف هزینه و زمان بیشتر، پیشرانه‌های پاک‌تر و مطابق با استاندارد یورو ۶ را در محصولات خود به کار گیرد و از طرف دیگر، خریدار نیز هزینه این موتور پیشرفته را با اطمینان و خیالی آسوده بپذیرد.
<دیجیاتو / منبع
